Page 142 - Sugra

141
5 ۝ ط اً ٔـ ْي َش ٍم ْل ِع ِد ْع َب ْن ِم َم َل ْع َي َل ْي َك ِل ِر ُم ُع ْلا ِل َذ ْر َا ى � ٰل ِا ُّد َر ُي ْ ن َم ْم ُكـْن ِم َو
“Tam bilgiden sonra hiçbir şeyi bilmemek için en rezil ömre döndü-
rülen kimse sizdendir.”100
Yani, insandan bir kısım zaafı meydana getiren, acı, elemi çoğaltan, dün-
yada ve içinde bulunan her şeyden soğutan ve hastalıkları çağıran ihtiyarlık
günlerine ulaşılacak. Bunda hiçbir şüphe yoktur. Zira gözle müşahede et-
mekteyiz. Hal bu iken dünyaya fazla meyletme, maddiyat üzerine donup
kalma, madde orada dursun ihtiyarlık Yüce Allah’a bağlı bilgiler dışında
hafızasında bulunan malumatı söker atar. Bu hissi kalbinde hisseden kim-
senin içi tevekkül, iman, Yüce Allah’ın rızasına götürür sebeplere bağlılık
ve Rabbine karşı hüsnü zan ile dolar.
Bu da, Yüce Allah’ın kendisine saadet ve mutluluğu yazmış kimselere
müyesser olabilir. Yoksa şakiyi, ne bağ ve ne de ağ, sefalet balçığından
kurtaramaz.
İhtiyarın en güzel işi; ahlakında, gidişatında ve davranışında içinde ya-
şadığı genel kesime iyi örnek ve güzel gösterge olmaktır.
İhtiyarın birisi bir müdrikin ziyaretine gelerek şöyle der: Gözümüzün
görme kabiliyeti zaafa uğramış, nefesimde de daralma var, çok unutkan
olmuşam, midemde de rahatsızlık var, dizlerim de tutmuyor, uykum da
kaçmış… diyor. Be hey mübarek! “ben ihtiyarım” de. Çünkü bu kısacık
cümle söylediğini ziyadesiyle ifade eder.
Bilinmeli ki, gençliğini iyilik ve ibadetle geçiren ihtiyarın ne sevabı ne
değeri ve ne de toplumun kalbinde ki sevgi ve saygısı azalma kabul eder.
Yüce Allah buyurur:
ُر ْي َغ ٌر ْج َا ْم ُه َل َف ِتا َح ِلا َّصلا او ُل ِم َع َو اوُ ن َم ٰا َني �ذ َّلا َّل ِا 5 ۝ لا َني �ل ِفا َس َل َف ْس َا ُها َن ْد َد َر َّم ُث
6 ۝ ط ٍ
نوُ ن ْم َم
“Sonra onu (insanı) alçakların en alçağına döndürdük. İnananlar ve
güzel işler yapanlar hariç. Şüphesiz onlara hiç kesilmeyen büyük
mükâfat ve ecir vardır.”101
100. Hac suresi, ayet 5
101. Tin suresi, ayet 5-6
MEVAHİB